രണ്ട് ചിന്തകൾ ...

നമ്മിൽ കനംവെച്ച
മൗന മേഘങ്ങൾ
അക്ഷരങ്ങളായ്‌ പെയ്യും വരെ
ഈ ശൂന്യതയിൽ വളർന്ന നിശ്ശബ്ദത
അലിഞ്ഞ് പോവുന്നതെങ്ങിനെ .....
.....................................................

ഉള്ളിൽ,
ഇടക്ക് ഒരു വിഷാദത്തിന്റെ കനൽ
നീറി നീറി പുകയും ...

ചിലപ്പോൾ,
പൊട്ടി വീഴുന്ന നക്ഷത്രം പോലെ
ശൂന്യതയിൽ തന്നെ കത്തിയമർന്ന് ഇല്ലാതാവും

അല്ലെങ്കിൽ,
മഞ്ഞുകാലത്തെ വൈക്കോൽ കൂനപോലെ
അകം പൊള്ളിച്ച് പുകഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും
അടുത്ത ഋതുവിലേക്ക് മനസ്സ് മാറും വരെ......