ചിലപ്പോള്‍ വിഷാദം
എവിടെനിന്നെന്നറിയാതെ
മനസ്സിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങും
തൂവാന്‍ വിതുമ്പി ഒരു കണ്ണീര്‍ കണം
മിഴിയില്‍ തുളുമ്പി നില്‍ക്കും
ജീവിതത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥ ശൂന്യത വന്ന്
ഒരു കറുത്ത മേഘം തീര്‍ക്കും
ചിരികളും പാട്ടും അങ്ങിനെ
അസ്വാദ്യമായതെല്ലാം ആലോരസമുണ്ടാക്കും
താണ്ടാനുള്ള വഴികള്‍ അളന്ന്
നടക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴാവും
ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള പാതയുടെ
നീളം കൂടി കൂടി വരുന്നത്
അപ്പോള്‍ നമുക്ക് അലസമായി
ഒരു തണലില്‍ ഇരുന്ന് ശൂന്യമായ
ചിന്തകളിലെ വിഷാദത്തെ
തേടി തേടി നീറാനാവും ഇഷ്ടം ...
കനം വെച്ച നെഞ്ചകം
സ്ഫോടനാത്മകമായങ്ങിനെ
ഒരു ചെറു തീപൊരി കാത്ത് നില്‍ക്കും
പിന്നെ , ഒട്ടും നോവിക്കാത്ത
വാക്കുകള്‍ പോലും
അണപൊട്ടി സങ്കടപ്പുഴയായി....
എവിടെനിന്നെന്നറിയാതെ
മനസ്സിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങും
തൂവാന്‍ വിതുമ്പി ഒരു കണ്ണീര്‍ കണം
മിഴിയില്‍ തുളുമ്പി നില്‍ക്കും
ജീവിതത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥ ശൂന്യത വന്ന്
ഒരു കറുത്ത മേഘം തീര്‍ക്കും
ചിരികളും പാട്ടും അങ്ങിനെ
അസ്വാദ്യമായതെല്ലാം ആലോരസമുണ്ടാക്കും
താണ്ടാനുള്ള വഴികള്‍ അളന്ന്
നടക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴാവും
ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള പാതയുടെ
നീളം കൂടി കൂടി വരുന്നത്
അപ്പോള്‍ നമുക്ക് അലസമായി
ഒരു തണലില്‍ ഇരുന്ന് ശൂന്യമായ
ചിന്തകളിലെ വിഷാദത്തെ
തേടി തേടി നീറാനാവും ഇഷ്ടം ...
കനം വെച്ച നെഞ്ചകം
സ്ഫോടനാത്മകമായങ്ങിനെ
ഒരു ചെറു തീപൊരി കാത്ത് നില്‍ക്കും
പിന്നെ , ഒട്ടും നോവിക്കാത്ത
വാക്കുകള്‍ പോലും
അണപൊട്ടി സങ്കടപ്പുഴയായി....
ചിലപ്പോഴത്തെ കാര്യം പറഞ്ഞ കവിത ഭംഗിയായി കേട്ടോ
ReplyDelete