ഇറങ്ങിപ്പോരുമ്പോൾ

ഇറങ്ങിപ്പോരുമ്പോൾ
തിരിഞ്ഞു നോക്കാറില്ല
എനിക്ക് മാത്രം
കേൾക്കാവുന്ന ശബ്ദത്തിൽ
വീടുറക്കെ കരയുന്നുണ്ടാവും

ഞെട്ടറ്റ് വീണേക്കാവുന്ന
അവളെ താങ്ങി
വീട് അകത്തേക്ക്
കൊണ്ടുപോവും

കെട്ടിവെച്ച മഴക്കെട്ട്
നിയന്ത്രണം വിട്ട്
അഴിഞ്ഞ് പെയ്യാൻ
തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും

പുറത്തേക്ക് തൂവരുതെന്ന്
കൺപീലികൊണ്ട്
ചിറ കെട്ടിയതിന് മീതെ
സങ്കടത്തിന്റെ തുള്ളികൾ
വിങ്ങി പൊട്ടിയടരും

വഴിയേറെ പിന്നിട്ടാലും
ഞാൻ വീട്ടിൽ നിന്നും
ഇറങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടാവില്ല

അവളുടെ ആകാശം
തോരുവോളം
നനഞ്ഞേയിരിക്കുന്ന
ഭൂമിയാവും ഞാൻ