Monday, February 25, 2019

ഓര്‍മ്മകളുടെ പെയ്ത്താണ്

പാലും ബിസ്കറ്റും കൊടുത്ത്
വളര്‍ത്തിയിരുന്നൊരു
അണ്ണാന്‍ കുഞ്ഞുണ്ടായിരുന്നു
എപ്പോഴും ട്രൌസറിന്‍റെ
കീശയിലിട്ട് കൊണ്ട് നടന്നിരുന്നത്
ഉമ്മവെയ്ക്കുമ്പോഴെല്ലാം
അതിന്‍റെ മീശയ്ക്ക്
പാലിന്‍റെ മണമായിരുന്നു
അത്രയധികം അക്കാലത്ത്
മറ്റാരെയും ഞാന്‍
സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു
കൂടെ തന്നെയാണു ഉറക്കവും
ബാറ്ററിയുടെ കാര്‍ട്ടൂണ്‍ ബോക്സില്‍
തലയിണക്കടുത്ത് വെക്കും
ഉണര്‍ന്നാല്‍ ആദ്യം നോക്കുന്നത്
അതിനെയാവും
ഒരു ദിവസം രാവിലെ
അതിനെ കാണാനില്ല
പിന്നെ നോക്കുമ്പോ പായയില്‍
പതിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നു
തൊട്ടിട്ടും തട്ടിയിട്ടും
അനങ്ങിയതേയില്ല
ഉറക്കത്തില്‍ ബോക്സില്‍ നിന്നും
അണ്ണാന്‍ കുഞ്ഞ് പുറത്ത് വന്ന്
എന്‍റെ മേലെ കയറിയത് ഞാന്‍
അറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു
തിരിഞ്ഞ് മറിഞ്ഞ് കിടന്നപ്പൊ
അവന്‍ അടിയിലായിപ്പോയി
അത് പിടഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും
കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും
ഞാന്‍ അറിഞ്ഞതേയില്ല
എത്ര ദിവസം
ഞാനാ ദുഖത്തില്‍ കരഞ്ഞ് നടന്നു
എന്ന് തന്നെ അറിയില്ല
ഓര്‍ത്താല്‍ ഇപ്പഴും സങ്കടം വന്ന്
ചങ്കില്‍ കുത്തുന്ന എത്രയെത്ര
ഓര്‍മകളൂടെ പെയ്ത്താണ് ജീവിതം..!

No comments:

Post a Comment